dinsdag 7 april 2020

En de lente wist van niets....

Dat is de titel van een Italiaans gedicht over de lente in tijden van corona. We hadden op 21 maart een koffieochtend willen houden voor buurtbewoners en andere geïnteresseerden om onze mooie tuin te laten zien. Want ook onze tuin trekt zich niets aan van dit virus en er staat al van alles te bloeien. De insecten vliegen af en aan.
Ooit vond ik longkruid onkruid en primula's truttig, maar nu zie ik hoe belangrijk ze vroeg in het jaar zijn voor de dieren. Van de weeromstuit ga ik ze ook nog mooi vinden. Karin maakte er foto's van:



En wijzelf? We zijn heel blij dat we de tuin hebben, waar we buiten kunnen zijn, fysiek bezig kunnen zijn, van de natuur genieten. En genoeg afstand van elkaar kunnen houden om sociaal contact te hebben bij anderhalve meter-koffie:


De grote kasklus

In een eerdere blog zeiden we al dat de kas het vorig jaar niet goed had gedaan. Rigoureuze maatregelen dus: we hebben de grond 20 cm. uitgegraven en de grond leek inderdaad behoorlijk uitgeput (voor zover je dat met het blote oog kunt zien dan): erg droge aarde en geen wurm te bekennen.Altijd een veeg teken.
De oude aarde is naar de achterste cirkel getransporteerd en vermengd met onze eigen compost, die heel prachtig is geworden. Vele kruiwagens vol. Dat konden we nog op een heel gewone afstand van elkaar doen.


Daarna kwam er 3 kuub nieuwe aarde. 
 

Inmiddels werkte iedereen thuis, dus aarde kruien was een welkome afwisseling van alle online lessen en vergaderingen. Wel even puzzelen hoe je dat op anderhalve meter afstand van elkaar doet, maar we hadden snel een systeem gevonden. En ziehier het resultaat:


We hopen nu op een mooi kasseizoen!