En de lente wist van niets....

Dat is de titel van een Italiaans gedicht over de lente in tijden van corona. We hadden op 21 maart een koffieochtend willen houden voor buurtbewoners en andere geïnteresseerden om onze mooie tuin te laten zien. Want ook onze tuin trekt zich niets aan van dit virus en er staat al van alles te bloeien. De insecten vliegen af en aan.
Ooit vond ik longkruid onkruid en primula's truttig, maar nu zie ik hoe belangrijk ze vroeg in het jaar zijn voor de dieren. Van de weeromstuit ga ik ze ook nog mooi vinden. Karin maakte er foto's van:

En wijzelf? We zijn heel blij dat we de tuin hebben, waar we buiten kunnen zijn, fysiek bezig kunnen zijn, van de natuur genieten. En genoeg afstand van elkaar kunnen houden om sociaal contact te hebben bij anderhalve meter-koffie: