zaterdag 12 december 2020

De Prinses is jarig!

Vandaag precies tien jaar geleden, op 12 december 2010, hadden we de eerste vergadering voor de start van De Prinses op de Erwt. We zaten in de Kievietsstraat bij Markus en Yvonne en we leerden elkaar kennen, door te vertellen wie we waren, waarom we geïnteresseerd waren in de moestuin en wat onze favoriete groente was. En Maarten maakte foto's.


 

Diezelfde middag begonnen we met werken: we haalden tientallen stoeptegels uit de tuin, overblijfselen van de schoffeltuintjes die daar ooit geweest waren. De kinderen hielpen mee. Aan die kinderen kunnen we goed zien hoe lang dat al geleden is!


 
Lang niet iedereen die er die dag bij was, maakt nu nog deel uit van de tuin. Mensen deden uiteindelijke toch niet mee, gingen andere dingen doen of gingen verhuizen. Het blijft een groot verdriet dat we Gerda en Maarten moeten missen. Maar een aantal tuinders van het eerste uur is er nog steeds en we hebben er in de loop van die 10 jaar nieuwe mensen erbij gekregen.

Tien jaar, dat is reden voor een feestje en in normale omstandigheden zouden we dat ook zeker hebben gehad. Maar we zijn het hele jaar 2021 jarig en dat feestje komt er vast nog wel!

zondag 3 mei 2020

Hevig groeien en hartstochtelijk beginnen




Voor deze blog eens een gedicht,van Vasalis, een van mijn favoriete dichters.  
De lente is niet  'stil bloeien, zacht dromen', dicht ze. Maar op deze foto's van Kirsten is het dat ook. 



Voorjaar

Het licht vlaagt over 't land in stoten
wekkend het kort en straf geflonker
der blauwe wind-gefronsde sloten;
het gras gloeit op, dooft uit, is donker.
Twee lammren naast een stijf grauw schaap
staan wit, bedrukt van jeugd in 't gras...
Ik had vergeten hoe het was
en dat de lente niet stil bloeien,
zacht dromen is, maar hevig groeien,
schoon en hartstochtelijk beginnen,
opspringen uit een diepe slaap,
wegdansen zonder te bezinnen.

M. Vasalis
In: Parken en woestijnen, 1940.

Maar hevig groeien, dat doet Gerda's appelboom zeker:


En als er iemand hartstochtelijk is begonnen, dan wel deze hommel (of is het een bij?) 


 

dinsdag 7 april 2020

En de lente wist van niets....

Dat is de titel van een Italiaans gedicht over de lente in tijden van corona. We hadden op 21 maart een koffieochtend willen houden voor buurtbewoners en andere geïnteresseerden om onze mooie tuin te laten zien. Want ook onze tuin trekt zich niets aan van dit virus en er staat al van alles te bloeien. De insecten vliegen af en aan.
Ooit vond ik longkruid onkruid en primula's truttig, maar nu zie ik hoe belangrijk ze vroeg in het jaar zijn voor de dieren. Van de weeromstuit ga ik ze ook nog mooi vinden. Karin maakte er foto's van:



En wijzelf? We zijn heel blij dat we de tuin hebben, waar we buiten kunnen zijn, fysiek bezig kunnen zijn, van de natuur genieten. En genoeg afstand van elkaar kunnen houden om sociaal contact te hebben bij anderhalve meter-koffie:


De grote kasklus

In een eerdere blog zeiden we al dat de kas het vorig jaar niet goed had gedaan. Rigoureuze maatregelen dus: we hebben de grond 20 cm. uitgegraven en de grond leek inderdaad behoorlijk uitgeput (voor zover je dat met het blote oog kunt zien dan): erg droge aarde en geen wurm te bekennen.Altijd een veeg teken.
De oude aarde is naar de achterste cirkel getransporteerd en vermengd met onze eigen compost, die heel prachtig is geworden. Vele kruiwagens vol. Dat konden we nog op een heel gewone afstand van elkaar doen.


Daarna kwam er 3 kuub nieuwe aarde. 
 

Inmiddels werkte iedereen thuis, dus aarde kruien was een welkome afwisseling van alle online lessen en vergaderingen. Wel even puzzelen hoe je dat op anderhalve meter afstand van elkaar doet, maar we hadden snel een systeem gevonden. En ziehier het resultaat:


We hopen nu op een mooi kasseizoen!

zondag 23 februari 2020

Regen en wind

De laatste paar klusdagen vallen -vrij letterlijk- in het water. Ciara en Dennis hebben hun best gedaan, maar er is geen schade in de moestuin. Wie er vandaag over het land raast weet ik niet, maar de tuin is nu echt wel in een zwembad veranderd. We kunnen dus niet veel doen.
Maar er is afgelopen weken wel veel gedaan. Van de gemeente hebben we weer een mooie grote berg houtsnippers gekregen, en van die snipperpadden knapt de tuin enorm op. We zijn bezig met de kas schoonmaken, zelfs met een tandenborstel achter de richeltjes, om alle witte proppen van de vliegjes weg te halen. Of het zin heeft weten we eigenlijk niet, maar toch maar doen. Er moet ook aarde afgegraven worden, omdat er al te veel keer nachtschade heeft gestaan. We hopen op een gezonde kas met een betere oogst komend jaar!
Voor de kas staan aardperen, die veel licht wegnemen. En er zijn niet veel tuinders die ze graag eten, vooral vanwege de bijwerking als winderigheid en erger. Hier haalt Elif ze eruit, maar je pakt ze nooit allemaal. Het zijn woekeraars en wandelaars, dus ze zullen wel op blijven duiken.

Buiten heeft Kirsten al spinazie gezaaid, ik hoop komende week tuinbonen te kunnen leggen. Nee, ik ben geen kip, maar zo heet dat. Dat heb ik van Maarten 't Hart geleerd.
Vorig jaar was ik daar door omstandigheden veel te laat mee en daar zijn we voor gestraft: zielige planten die enorm ten prooi vielen aan de zwarte luis. En weinig bonen. Ik heb nu ook de variëteit aquadulce gekocht, ben benieuwd.

En dan was er natuurlijk ons jaarlijkse ritueel van het teeltplan maken. Omdat niemand een eigen stukje tuin heeft, maar de tuin samen bewerken, moeten we dat goed afstemmen. De cirkels zijn verdeeld in nachtschade-achtigen, vlinderbloemigen, kruisbloemigen en overigen. Elk jaar draait dat door, dat is goed voor de bodemkwaliteit.
Iedereen bedenkt wat hij/zij wil telen (waarbij altijd weer blijkt dat mensen gewoontedieren zijn...), en plakt dat met een post-it op het plan.

 Later wordt dan ingevuld op het definitieve plan en in het schuurtje opgehangen. Afgelopen jaar hebben we ons behoorlijk goed aan dat plan gehouden. 
Dit jaar laten we een taartpunt vrij voor bloemen: dat is goed voor de insecten en we hebben eigenlijk niet genoeg mensen om naast  drukke banen en andere verplichtingen de tuin goed te kunnen onderhouden. Eigenlijk wilden we meer stukken vrijhouden,maar in het enthousiasme, is toch de tuin behoorlijk vol gepland....







dinsdag 21 januari 2020

Winter in de moestuin?

Niet als je deze foto's ziet:

Bloeien ze nog of bloeien ze al? Wel fijn, wat kleur in de tuin, maar het hoort natuurlijk niet. De sneeuwklokjes liggen meer op schema. Het zevenblad ligt helaas voor op schema: werk aan de winkel!
Afgelopen zondag hadden we een klusdag. Er is alvast een aardappelbed onkruidvrij gemaakt. Ook de paden moeten onkruidvrij, voor we weer verse houtsnippers krijgen en de tuin er weer mooier uit gaat zien. De paden zijn nu een modderboel.

De kas heeft het het afgelopen jaar slecht gedaan. Dat was onder andere de schuld van witte vliegjes. Er is dus een begin gemaakt met het lappen van de ramen. En we gaan op zoek naar wespjes, die jacht maken op die vliegjes. Wordt vervolgd!

zondag 5 januari 2020

Terugkijken en vooruitkijken



Afgelopen seizoen deden sommige dingen het veel minder dan andere jaren: de tuinbonen waren zielig, en ook de komkommers wilden niet. De hele kas deed het trouwens slecht: er vliegen ook allemaal witte vliegjes rond. We moeten hem dus heel goed schoonmaken voor we hem weer gaan gebruiken.
Maar andere dingen  deden het geweldig. Het was zo’n geweldige bloemenzee, dat een vriendin bij binnenkomst riep: “O, wat een prachtige bloementuin! En er staat nog groente tussen ook!”. Zo was het niet bedoeld, maar het is prachtig, en de insecten vinden het heerlijk. Wat betreft fruit was het een topjaar. Zelfs de pruimenboom, die al een paar jaar niks deed, kreeg opeens zozeer de geest, dat we enorm veel potten jam hebben gemaakt.
Voor het eerst hadden we bleek- en knolselderij. Die laatsten zijn nou niet enorm groot, maar deze leverde toch een heerlijk soepje op. 



Wortelen wilden het nooit doen, maar onze doorzetter Karin geeft nooit op en nu geven ze zich gewonnen. 


We raakten mensen kwijt: Markus en Yvonne, erwten van het eerste uur, verhuisden naar een mooi ecolgisch woonproject in Amsterdam-Noord. Onze chef compost, Thomas, tevens chef courgette (deden het ook enorm goed) ging met zijn jonge gezin naar de andere kant van het land verhuizen. We missen ze. Damien volgt Thomas op als chef compost, misschien wel geholpen door zoon Lucas. We verwelkomden Maud en Elif als nieuwe tuinders en daar zijn we blij mee. Maar er is plek voor meer nieuwe tuinders!

Gisteren was de eerste klusdag van het nieuwe jaar. Alsnog bollen geplant en vooral veel rommel opgeruimd. We staan aan het begin van het tiende seizoen: op 28 december 2010 begonnen we met het opruimen van het landje, maar daarvoor was al hard gewerkt om de tuin mogelijk te maken. We zullen aan dit jubileum aandacht schenken, al weten we nog niet hoe.