zondag 10 juni 2018

Rabarber

Een van de nieuwe rabarberplanten
Hier een bijdrage van Astrid:


Vanmorgen bij de koffie hadden we het over rabarber oogsten. De stelen mag je niet afsnijden. Dan kan het gaan rotten en gaat de plant er aan. De tip uit mijn boek: pak de steel zo laag mogelijk beet, beweeg de stengel eerst naar het midden, dan een klein beetje draaien en vervolgens rustig trekken. Haal het blad meteen van de stengel. Anders haalt het blad vocht uit de stengel. Het blad kun je op zwarte aarde leggen als bescherming voor de grond.
Laat altijd een aantal stelen aan de plant zitten. Na ongeveer half juli niet meer oogsten. Dan heeft de plant namelijk tijd om energie op te slaan in de wortels. En na die tijd zit er ook meer oxaalzuur in de rabarber. Niet ongezond maar wel minder lekker. Van de twee nieuwe rabarber planten mag af en toe een stengel geoogst worden, maar deze planten moeten vooral de energie gebruiken om de wortels  te laten groeien.

Tot zover de rabarber les.


zondag 13 mei 2018

Een giga-klus geklaard

Met trots presenteren wij onze nieuwe schuur:


De vorige stond op 11 mei 2011, we hebben er dus zeven jaar mee gedaan. Hopelijk gaat deze net zo lang, of nog langer mee. Naast veel regelwerk, hebben we vijf dagen met veel handen over deze klus gedaan.
Hieronder staat, in een wat wonderlijke volgorde, een verslag van dit proces. Begin bij 'Een klus in delen' en werk dan naar boven.

Een nieuw schuurtje: stap 5

Opbouwen!

En dan op 12 mei, alweer een  stralende dag, bouwen Gabriel, Steve en Helen de schuur eindelijk op.  In Apeldoorn is alles genummerd, en alles is op volgorde gelegd.

Altijd onderaan beginnen: het parket wordt gelegd




De groene planken komen uit het oude schuurtje: ze kwamen dus toch van pas

Een nieuw schuurtje: stap 4


Tegelen

In het oude schuurtje hadden we inmiddels regelmatig natte voeten: Diemen zakt nu eenmaal. Dus moest de boel opgehoogd. Het was alweer onze kampioen regelaar Helen die voor een prima prijs twee enorme zakken zand wist te ritselen. Je krijgt nu eenmaal niet alles gratis.

Allemaal weg

Tegels weghalen in een treintje

De dag dat we de tegels weghaalden was grijs met af en toe een spetje. Maar bij het tegelen was het zomer!
Om te beginnen meten Lodewijk en Damian alles goed uit



Het moet heel goed egaal zijn
Astrid maakt alle tegels mooi schoon

Maar dan heb je ook wat!


Een nieuw oud schuurtje: stap 3

Het oude schuurtje afbreken

Voor je iets af kunt breken, moet het natuurlijk wel leeg: en waar moet je heen met alle spullen? Het was natuurlijk een mooie gelegenheid om erom veel troep op te laten halen en naar de werf te brengen. Al onze schuren en garages stonden vol met spullen die niet weg mogen.



Maar toen kon het breken dan ook beginnen. En ook de oude schuur werd voorlopig bewaard. Mogelijk konden we bij de opbouw zelf nog een en ander gebruiken (dat was ook zo) en er waren nog mensen geĆÆnteresseerd in wat we wegdeden.

Natuurlijk zijn er altijd mensen bij die gewoon een boek gaan lezen





Een klus in delen: stap 1 en 2

Deel 1: Vind een nieuw schuurtje

Lang geleden, toen we net begonnen met de moestuin, kregen we gratis en voor niks een schuurtje. Een lief, klein schuurtje. Natuurlijk was het niet nieuw, maar het was precies groot genoeg, het had twee raampjes, zodat we binnen konden zien wat we zochten en het zag er nog goed uit.
Maar nu zijn we acht jaar verder, en de onderste planken waren helemaal doorgerot en het dak lekte als een mandje. Omdat vervanging zo'n enorme klus is, schoven we het een poosje voor ons uit, maar nu moesten we wel.
Helen is een geweldige regelaar; zij had ook het vorige schuurtje gevonden op marktplaats, dus dat mocht ze nu weer doen. En dta deed ze. We maakten het haar niet gemakkelijk: deze was te klein, deze had geen raampjes, dus was te donker en ga zo maar door. Kijk maar even verder, Helen. 'Jongens', zo makkelijk is het niet, waarschuwde ze. En toen vond ze er een, in de buurt van Apeldoorn. Sommigen wilden het oude schuurtje meteen al afbreken, maar nee: nooit oude schuurtjes wegdoen voor je het nieuwe gezien hebt. Na veel heen en weer mailen met de zoon van de dame die het schuurtje wegdeed en veel onderling afstemmen hadden we een datum.

Deel 2: Het nieuwe schuurtje halen

Als je iets gratis krijgt, krijg je het wel op een presenteerblad, maar daar moet je dan wel iets voor doen. Afbreken dus. En de onderdelen naar Diemen vervoeren. Maar hoe?  De langste planken waren 3.70 meter. Uiteindelijk vonden we bij Boels een trailer die die lengte kon hebben. Maar toen onze Paulien, die met auto's van elke afmeting alles kan doen, die trailer kwam halen, was hij er niet. Ga je schamen, Boels! Toen heeft Paulien toch maar haar eigen paardentrailer eraan gewaagd. Want die datum was toch niet heel makkelijk tot stand gekomen.
Een flinke ploeg brekers ging op weg naar Apeldoorn, zagen het schuurtje en zagen dat het goed was. Aan  het werk dus. Ze hadden er mooi weer bij. En van de mevrouw van het schuurtje kregen ze heerlijke soep.
Eenmaal terug in Diemen werd het schuurtje in een voorlopig niet te gebruiken groentebed gelegd. En daar heeft het weken gelegen, terwijl we verder gingen met het project.















maandag 7 mei 2018

Onze-lieve-vrouwen-bedstro




Vorig jaar zijn we begonnen met de Tuin van de Eetbare Bloemen, een perkje midden in de tuin. We hadden viooltjes, lavendel, daglelies, artisjokken (al droevig over geblogd), borage (eetbaar en oogt leuk in een salade, maar is eigenlijk wel tamelijk vies) en natuurlijk goudsbloemen en Oost-Indische kers. Die laatste twee staan overal in de tuin.
Dit eetbare perk is nu nog vrij kaal, maar er blijken heel wat meer eetbare bloemen te zijn dan we aanvankelijk dachten. Astrid nam uit haar eigen tuin twee kleine plantjes onze-lieve-vrouwen-bedstro mee. Dat moet er zo uit gaan zien:



Facebook-vriend Paul Hoftijzer zegt er het volgende over: 
'Lieve-vrouwe-bedstro is een plant die vrij klein en dicht bij de grond groeit, die wij ook wel walstro noemen. Zowel de bloemetjes als de geur is betoverend. Om die reden al zou die als onder-begroeiing in elke tun moeten staan. Bij mij heb ik dit plantje zelfs in de bakken met (eetbare)boompjes en struiken op ons balkon als voetbegroeiing staan.
Het plantje werd vroeger hier veel meer gebruikt en bij onze oosterburen kan men zelfs gewoon siroop van dit plantje kopen.
Je bed werd er geurend mee gemaakt en natuurlijk ook de wiegen ( walstro -dus) van babies. In de linnenkast werd het tussen de lakens en lijfgoed gelegd. En dan gaf het een lekkere geur aan onze kleding, maar houdt ook onaangename beestjes uit onze linnenkast.
En met lieve-vrouwe-bedstro kan je een heerlijke voorjaarsdrank met witte wijn maken. Maar ook pudding, sabayon, sla, bowl en natuurlijk ook een heerlijk kopje kruidenthee.'
We gaan het allemaal proberen!

maandag 16 april 2018

Voorjaar is werken!


Nu barst het voorjaar echt uit zijn voegen. Er staan al behoorlijk wat bloemen in de tuin:
Dit zijn blauwe druifjes, dat weten we zeker



We noemen dit anemoontjes, maar klopt dat wel?
















De bloesems in de Prinses Irenestraat weten van gekkigheid niet meer waar ze naar toe moeten:


Veel tijd om ernaar te gaan zitten kijken is er niet, want er moet veel gebeuren:

Chef bemesting Astrid aan het werk. Zij weet precies welk gewas welke bemesting nodig heeft en hoeveel.




De knoflook staat al een poosje in keurige bedjes te groeien

Van de gemeente hebben we een waanzinnige berg zakken compost gekregen. Daar doen we wel even mee.
Dorus zaait raapstelen. Heel zorgvuldig, een voor een, zodat we naderhand minder hoeven uitdunnen.


zaterdag 31 maart 2018

Leergeld oftewel: Eeuwig duurt een ogenblik

In onze moestuin staat eeuwige kool. Ooit, aan het begin van De Prinses, gekregen als een paar kleine plantjes. Het werden enorme struiken kool, waar we de hele winter van konden eten. Maar op een gegeven moment is zo'n struik wel op, dus eeuwig, daar moet je wel iets voor doen. Vorig jaar leerde ik van Dorus hoe dat moet: een rozetje kool in modder zetten en dan wachten. Echt in modder, Dorus? Hele natte modder, Britt.  Dus zette ik drie rozetjes in gestolen koffiebekertjes van het werk en had geduld. Veel geduld. Eerst gebeurde er heel lang niks en toen gingen ze opeens groeien. Overplanten in de tuin leverde geen enkel probleem op, ze zijn enorm geworden en hebben ons en de duiven de winter door geholpen.
Gaan we weer doen, dacht ik. Maar ik had geen bekertjes gestolen, dus ik zette de rozetjes in hele mooie kleine Chinese theebekertjes.  Toen het leek of ze gingen groeien, heb ik ze overgezet in potjes, want ik vond de bekertjes onhandig. Ziehier het droeve en bepaald niet eeuwige resultaat:


Eentje is al morsdood, een andere bijna, en ik vrees het ergste voor de derde. Gelukkig heeft Dorus wel veertig stekjes genomen. Zij heeft ze dit keer in water laten wortelen. Gaat dus heel goed. We zetten er zelf een paar in de tuin, de rest gaat Dorus met Koninginnedag verkopen.

Ik heb nog meer leergeld betaald. We hadden prachtige artisjokplanten, die de winter en wat nachtvorst altijd prima overleefden. "Daar kunnen ze niet tegen hoor", zei Susan altijd, en dan antwoordde ik koppig dat dat al jaren prima ging. Maar dit jaar kreeg Susan gelijk: zo lang vorst en zo koud, nee, daar kunnen ze inderdaad niet tegen. Ik had ze moeten afdekken. Vanaf nu ga ik dat elke winter doen. Met de nieuwe artisjokken:


vrijdag 16 maart 2018

NL-Doet 2018

Het was weer een mooie dag!

NL-Doet 2018: De klussen

Een van de klussen is het ophogen van een aantal bedden.

Wel even de kikkers in veiligheid brengen. Of is dit een pad?


Maar eerst moeten die bedden schoon
Het is wel veel....
Vrijwilligster Renee aan net kruien
Moet ook gebeuren
En dan weer doorwerken


Markus is ondertussen bezig met de compost
En als je het met twee harken doet, hark je veel sneller
Vrijwilliger Gabriel repareert de vernielde kas


maandag 5 maart 2018

Winter in de moestuin

We hadden er zo'n in, onze handen jeukten, de zaden van de tuinbonen lagen klaar... Door de ervaring van vorig jaar, toen er nergens meer tuinboonzaden te krijgen waren, was ik er heel vroeg bij in de zadenwinkel.
En toen kwam toch nog de winter en was de grond stijfbevroren, niet wieden, niet zaaien, niet snoeien, niks. Ook niets te oogsten: de prei was niet uit de bevroren grond te krijgen en zelfs de palmkool, onze winterheld die zoveel aankan en waarvoor de duiven hun neus ophalen (alle andere kolen vreten ze wel op) hing er enorm zielig bij. Maar goed, de wintergroenten moeten er voor maart toch uit.

 De klusdag van afgelopen zaterdag werd dus niks. Maar dat gaan we aanstaande zaterdag inhalen op de NL-Doet dag. Dan gaan we weer helemaal los!

zaterdag 17 februari 2018

We hebben er weer zin in!

Het nieuwe seizoen gaat zo langzamerhand beginnen. Het teeltplan voor het komende seizoen is al gemaakt. Het was vanochtend niet eens een officiƫle klusdag (morgen pas, de derde zondag in de maand), maar er is alweer hard gewerkt in de eerste lentezon.

En er kan nog steeds geoogst worden:
De laatste spruiten
Aardperen






Nieuwe tuinster Nel wiedt bij de prei
Alle kruisbloemigen die er nog staan, moeten er voor maart uit, anders wordt de kans op knolvoet groter. Alle kolen worden ook danig aangevreten door hongerige duiven, van de laatste boerenkool was niet veel meer over. Dus alle spruitkolen zijn er vandaag uitgehaald. Op die plek komen een dezer dagen de tuinbonen en ook spinazie kan al gezaaid. Alleen de palmkool laten we nog even staan: die is nog zo mooi en lekker en de duiven lusten het niet.
Verder zijn er nog veel klussen om de tuin voor te bereiden vor het nieuwe seizoen, zoals het schoonmaken van de kas en vruchtbomen en -struiken snoeien.

Ramen lappen in de kas is dankzij vernielzucht van een onbekende al veel minder werk: met Oud en Nieuw sneuvelden door vuurwerk al veel ramen van de voorkant. Sindsdien zijn er tot twee keer aan toe stenen door de ramen gegooid.

De druif is al door Susan gesnoeid.

maandag 5 februari 2018

Schuurtje gezocht


Ons schuurtje is verrot en dringend aan vernieuwing toe.
Daarom zijn we op zoek naar een gratis tweedehands schuurtje.
Het liefst in de omgeving van Diemen.
Zelf demonteren is geen probleem.