vrijdag 28 maart 2014

Het moet niet te gek worden!

Vanmiddag, op deze stralende lentedag, was ik heel tevreden aan het wieden in onze prachtige tuin. Blij met alle lieveheersbeestjes, de mezen in de bomen en het merel-paar dat in de tuin scharrelt. Ik ben al wat minder blij met de buurkat die insecten jaagt, maar toen ik van achter de bomen naar de vijver liep, zag ik wel het toppunt: een REIGER! Die me heel kwaad aankeek, alsof het zijn tuin was en ik hem stoorde bij de lunch. En dat was ook zo, want uit zijn bek hing een grote, druipende, wanhopig met zijn poten spartelende KIKKER. Een kikker, die vast in onze vijver is geboren, daar dril in de vijver moet deponeren, zodat zijn kinderen en kindskinderen de tuin vrij kunnen houden  van ongedierte. Die reiger verstoort onze balans. Ik probeerde nog voor zijn natuurlijke vijand te spelen door hem schreeuwend en met mijn armen wapperend weg te jagen. Hij vloog wel weg, met kikker en al, maar leek niet enorm onder de idnruk.

Van stadsbioloog Remco Daalder, die het leuke boekje Baltsen tussen baksteen schreef, weet ik dat reigers territoriumdieren zijn. Als ze eenmaal vinden dat een vijver hun vijver is, dan komen ze die dagelijks leeg vreten.
Natuur is leuk, maar er zijn grenzen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten