maandag 31 maart 2014

Moord in de moestuin

De reiger (zie bericht onder het stuk over compost) komt inderdaad elke dag lunchen. Inmiddels weet ik ook hoe het komt: onze buurvrouw tante Greet, die een groot hart heeft voor alles wat groeit, bloeit en leeft, heeft hem deze winter, toen hij ziek en zwak was, opgekalefaterd met lekkere hapjes. Maar omdat hij nu sterk genoeg is, doet ze dat niet meer: "Nu moet ie het zelf doen", zei ze. En dat doet hij dus. Hij zit 's middags op het dak van de Prinses Irenestraat en komt vandaar zijn eten halen.
Gerda trof vandaag in de buurt van het schuurtje een dode kikker aan. Het is dus tijd voor actie. Maar wat?
Een manier is om de oever dicht te beplanten, zodat hij er niet bij kan. De oevers zijn nu nog vrij kaal en we moeten er zelf via het trappetje ook nog bij kunnen. Maar staan in water van 30 cm. diep vindt hij prima en hij heeft kennelijk plek genoeg om te landen en vandaar naar de vijver te kuieren. Een nepreiger werkt alleen tegen mannetjes, vrouwtjes komen dan nog steeds (vraag me niet waarom, wie het weet mag het zeggen, want intrigerend vind ik het wel) en we weten niet of dit een meneer of een mevrouw reiger is. En ze wennen snel aan stilstaande objecten.
Een net spannen is effectief, maar lelijk. Wat wel werkt volgens diverse tuinsites is het hoog (en als dat niet kan laag) spannen van draden van visdraad, zodat de toegang tot de vijver versperd wordt. Hij ziet de draden niet, vliegt of loopt ertegenaan en schrikt zich rot. Je kunt er stukjes aluminiumfolie aan binden, zodat de reiger er al van schrikt voor hij ze aanraakt en zich dus niet verwondt. Tenslotte schijnen licht reflecterende dingen (speciale bollen of oude cd's) hem wel af te schrikken.

Wordt vervolgd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten